2015-06-01 22:57:25
Wkrótce postępowanie na zestawy rakietowe Poprad
W listopadzie 2014 roku z pozytywnym wynikiem zakończono uzupełniające badania zdawczo-odbiorcze Samobieżnych Przeciwlotniczych Zestawów Rakietowych (SPZR) bliskiego zasięgu Poprad, co pozwoliło na rozpoczęcie procedury ich pozyskania na potrzeby Sił Zbrojnych RP. Z informacji uzyskanej z Inspektoratu Uzbrojenia wynika, że dla tego zadania obecnie dobiega końca proces oceny występowania podstawowego interesu bezpieczeństwa państwa. Niezwłocznie po jego zakończeniu i po uzyskiwaniu opinii w zakresie konieczności stosowania offsetu, w połowie bieżącego roku, po 15 latach od chwili rozpoczęcia pierwszych prac projektowych, planuje się uruchomienie postępowania na dostawy zestawów Poprad.
Samobieżny przeciwlotniczy zestaw rakietowy Poprad w trakcie strzelań bojowych na Centralnym Poligonie SP Ustka w 2014 roku. Fot. Inspektorat Uzbrojenia
Zadanie związane z zakupem SPZR Poprad realizowane jest w ramach Planu Modernizacji Technicznej Sił Zbrojnych RP na lata 2013-2022, w zakresie priorytetowego programu operacyjnego dotyczącego systemu obrony powietrznej. W latach 2016-2021 planuje się dostawy 79 zestawów o szacunkowej wartości ok. 700 mln PLN. W przypadku stwierdzenia występowania podstawowego interesu bezpieczeństwa państwa, planowane postępowanie prowadzone będzie najprawdopodobniej na podstawie decyzji Nr 118/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 23 kwietnia 2013 roku, w formie negocjacji w trybie zamkniętym, z firmą PIT-RADWAR S.A. będącą producentem zestawów.
Historia SPZR Poprad sięga 2000 roku, kiedy to Wojskowe Zakłady Mechaniczne z Siemianowic Śląskich (obecnie Rosomak S.A.) wspólnie z Wojskowym Instytutem Technicznym Uzbrojenia (WITU) opracowały wstępne wymagania na samobieżny rakietowy zestaw przeciwlotniczy bazujący na pociskach Grom, oznaczany skrótem PP-G (Platforma Przeciwlotnicza z rakietami Grom) i jego demonstrator na podwoziu Land Rover Defender 110. Docelowym podwoziem zestawu miał zostać transporter opancerzony BRDM-2, ale wersja ta nie doczekała się nawet opracowania prototypu. Projekt jednak kontynuowano i w 2002 roku otrzymał on kryptonim Poprad, a do jego realizacji włączyły się kolejne podmioty: CNPEP Radwar S.A. (obecnie PIT-RADWAR S.A.), Wojskowa Akademia Techniczna, ZM Mesko S.A. i Telesystem-Mesko Sp. z o.o. W tym samym czasie podjęto także decyzję, że nowa wersja zestawu zostanie opracowana na podwoziu Iveco 40.13 WM. Jej prototyp powstał wiosną 2003 roku, a testy zakończono w styczniu 2005 roku. Resort obrony nie był jednak nadal zadowolony z wybranego podwozia. W związku z tym, pojęto próbę wykorzystania podwozia Dzik-P opracowanego przez AMZ-Kutno Sp. z o.o. Warto przypomnieć, że wersja ta w 2006 roku podczas targów MSPO w Kielcach otrzymała nagrodę "Defendera". Ostatecznie jednak, w 2007 roku zdecydowano się na zastosowanie podwozia Żubr, również opracowanego przez firmę z Kutna. W wersji dla systemu Poprad otrzymało ono oznaczenie Żubr-P. Prototyp systemu na tym podwoziu został zaprezentowany podczas kieleckiego salonu przemysłu obronnego w 2008 roku. W kolejnych latach prowadzono testy i modyfikacje zestawu. Dopiero w listopadzie 2010 roku doszło do podpisania przez Departament Polityki Zbrojeniowej MON zamówienia na realizację pracy wdrożeniowej, której przedmiotem była dostawa dwóch egzemplarzy SPZR Poprad partii próbnej. Początkowo planowano, że jej zakończenie nastąpi w terminie do 30 listopada 2011 roku. W grudniu 2012 roku, kiedy prezentowano założenia Planu Modernizacji Technicznej na lata 2013-2022 praca wdrożeniowa nie była jednak nadal zakończona. Zakładano wówczas, że jej finał nastąpi jeszcze w 2012 roku, a umowa na dostawy zostanie podpisana w 2013 roku. Niestety, także tych planów nie udało się zrealizować. Prowadzone w 2013 roku badania zdawczo-odbiorcze zakończyły się sformułowaniem szeregu uwag i zaleceń w zakresie podwozia bazowego. Dopiero ponowne badania, przeprowadzone od 15 września do 21 listopada 2014 roku zakończyły się wynikiem pozytywnym.
Samobieżny przeciwlotniczy zestaw rakietowy Poprad należy do systemów obrony powietrznej bardzo krótkiego zasięgu klasy VSHORAD (Very Short Range Air Defence) i przeznaczony jest do zwalczania celów powietrznych na małych i średnich wysokościach w dzień i w nocy, przy użyciu samonaprowadzających się pocisków rakietowych Grom, a w przyszłości także Piorun. Według danych producenta, z pierwszym z wymienionych pocisków możliwe jest zwalczanie celów z odległości od 500 do 5500 m lecących na wysokości od 10 do 3500 m. Zgodnie z informacją uzyskaną z Inspektoratu Uzbrojenia wiadomo, że zdolność zestawu Poprada do użycia pocisków Piorun została już sprawdzona w ramach pracy rozwojowej dotyczącej opracowania tego pocisku.
Platforma Poprad składa się z pojazdu bazowego Żubr-P na którym zamontowana została wysuwana hydraulicznie głowica śledząco-celownicza zawierająca: kamerę termowizyjną (FLIR), kamerę telewizyjną (światła dziennego), dalmierz laserowy, urządzenie zapytujące „swój-obcy”, cztery wyrzutnie pocisków rakietowych Grom/Piorun oraz zespół napędowy umożliwiający ruch głowicy w azymucie w zakresie 360 stopni i w elewacji w zakresie od -10 do +70 stopni. W skład platformy wchodzą także: komputer kierowania ogniem, system nawigacji i orientowania, system łączności i transmisji danych, system zasilania z agregatem prądotwórczym oraz cztery zapasowe pociski rakietowe. Zestaw przystosowany jest do współpracy w systemie zautomatyzowanego kierowania obroną przeciwlotniczą, skąd łączami cyfrowymi może otrzymywać informacje o celach do zniszczenia. Przewiduje się, że w ramach baterii wyrzutnie Poprad będą współpracowały ze stacjami radiolokacyjnymi Soła i Bystra.
Więcej na temat historii i możliwości zestawu przeciwlotniczego Poprad można przeczytać w monografii tego systemu opublikowanej na stronach Dziennika Zbrojnego.
(TD)
