2023-06-16 09:42:16
Miecznik - takiego systemu polskie wojsko nigdy nie posiadało
Ósma edycja Forum Bezpieczeństwa Morskiego Państwa odbywająca się w Warszawie dnia 15 czerwca br. stała się okazją – dodajmy zasadniczo wykorzystaną – do aktualizacji informacji o najważniejszym programie okrętowym prowadzonym na rzecz polskiej Marynarki Wojennej. Mowa oczywiście o fregatach rakietowych projektu Miecznik, zwanych także formalnie i błędnie okrętami obrony wybrzeża. Błędnie, ponieważ fregaty pozyskujemy także dla zabezpieczenia interesów Rzeczypospolitej i wypełniania obowiązków państwa sojuszniczego z dala od jej wybrzeża. Prezentację na temat fregat przedstawił Cezary Cierzan – dyrektor programu Miecznik od strony przemysłowej.
Podczas ósmej edycji Forum Bezpieczeństwa Morskiego Państwa dyrektor Cezary Cierzan przedstawił podstawowe charakterystyki i zdolności fregat Miecznik. Kolejne informacje, po pokonaniu biurokratycznych formalności, mają pojawić się w najbliższych dniach. Zdjęcie Mariusz Cielma/Dziennik Zbrojny
Na etapie opisu struktury zarządzania programem, wyjaśnił się skład Konsorcjum PGZ-Miecznik. Obecnie tworzą go PGZ S.A. (lider) oraz PGZ Stocznia Wojenna S.A. Dotychczasowy konsorcjant - Remontowa Shipbuilding - przeszła do grupy strategicznych partnerów programu, do których zaliczyć należy także firmy Babcock (partner platformy), Thales (partner zintegrowanego systemu walki), MBDA i gdyński OBR CTM. Miecznik ma oczywiście i partnerów instytucjonalnych. Polscy nie dziwią (Ministerstwo Obrony Narodowej, Agencja Uzbrojenia, Marynarka Wojenna), ale w grupie tej jest również brytyjski resort obrony oraz Royal Navy.
Podczas spotkania dyrektor Cierzan nie podał niestety aneksowanego w ostatnim czasie nowego harmonogramu opracowanego dla przeprowadzenia programu, ale tłumaczył to powodami formalnymi. W najbliższych dniach wszelkie te kwestie mają przejść zakładaną procedurę i informacje te przewidziane są do publicznego podania. Pewne jednak założenia można i w tym temacie przedstawić biorąc pod uwagę posiedzenie z 24 maja sejmowej podkomisji ds. polskiego przemysłu obronnego i modernizacji technicznej Sił Zbrojnych RP, gdzie padło, że dostawa prototypowego Miecznika nastąpi do końca 2028, a obu seryjnych odpowiednio w 2030 i 2031 roku. Urealniony zostanie także koszt programu, który w lipcu 2021 roku podczas podpisywania umowy określony został na blisko 8 mld PLN brutto. Wartość pierwotną jasno można scharakteryzować na zasadzie papier wymaga, papier wszystko przyjmie. Do zmian po stronie koszty doszły i kwestie makroekonomiczne, w tym inflacja i rosnący globalnie popyt na zbrojenia. Według zapisów zapowiadanego aneksu numer 3 kwota ta więc istotnie wzrośnie.
Mamy do czynienia z systemem walki, sprzętem wojskowym, o największej sile rażenia, jaki kiedykolwiek posiadało Wojsko Polskie – tak scharakteryzował Miecznika dyrektor Cezary Cierzan. A taki będziemy posiadać już za kilka lat. Chodzi oczywiście o liczbę i rodzaj środków ogniowych oraz rozpoznawczych zintegrowanych na około 140-metrowej platformie okrętowej.
Podczas prezentacji na początek scharakteryzowana została właśnie sama platforma. Główne cechy to duża moc czterech generatorów, okręt przyjąć ma bowiem na pokład dużą liczbę systemów uzbrojenia, przez co potrzebne jest odpowiednio wydajne źródło energii (łącznie 5 MW). Przestrzenie będą konfigurowalne do adoptowania pod różnego rodzaju moduły misji (cztery 20-stopowe kontenery misyjne), będzie i przestrzeń na cztery łodzie lub bezzałogowce (długości do 7,5 i 11 m), zaś napęd (o łącznej mocy 33,6 MW)stanowić mają cztery silniki dieslazabudowane w układzie CODAD (para silników na linię wałów). Osiągana prędkość maksymalna wynosić ma 26, a ekonomiczna 12 węzłów. Przestrzeń załogowa pozwoli z kolei na zaokrętowanie prawie 190 osób wchodzących w skład etatowej załogi jak i personelu dodatkowego. Fregata Miecznik wypierać będzie maksymalnie 7000 ton, a w podanym na spotkaniu przykładzie niedawno wcielonego ORP Ślązak – 1900 ton. Pokazuje to skalę przestrzenną przedsięwzięcia.
Platforma okrętowa to „taksówka”, podstawę jej zdolności stanowi Zintegrowany System Walki. Poszczególne jego podsystemy dyrektor Cierzan również przedstawił. W obszarze sensorów możliwości głównie zapewniać ma radar wielozadaniowy do wykrywania celów powietrznych (zasięg 400 km) i nawodnych (80 km), drugi do wykrywania celów powietrznych (180 km), radar kierowania ogniem (120 km), sonar kadłubowy (25 km) i holowany (60 km) oraz środki walki radiolektronicznej.
Po stronie środków rażenia jednostka dysponować ma wyrzutnią złożoną z czterech modułów Mk 41 VLS na maksymalnie 128 rakiet. Tej ostatniej nie należy oczywiście traktować jako liczby komór, Miecznik to nie Arleigh Burke, ale trzeba brać pod uwagę, że każda z nich przenosić może różną liczbę pocisków – od czterech do jednego i w tym przypadku prawdopodobnie liczba uzyskana jest poprzez iloczyn 4 moduły x 8 komór x 4 podstawowe pociski. Mk 41 VLS pozyskana będzie w wersji pozwalającej opcjonalnie na wykorzystanie pocisków manewrujących.
Zasadniczo z Mk 41 wykorzystywane będą trzy typy pocisków przeciwlotniczych: CAMM (ponad 25 km), CAMM-ER (ponad 45 km) i znajdujący się na etapie wypracowywania koncepcji polsko-brytyjski CAMM-MR (ponad 100 km). Pociski przeciwlotnicze MBDA stworzą więc trzy warstwy okrętowej i obszarowej obrony powietrznej, za czwartą można zaś uznać środki artyleryjskie.
Na fregacie znajdą się również pociski przeciwokrętowe o zasięgu przynajmniej 200 km. Do walki z zagrożeniem podwodnym, na samej platformie okrętowej przenoszone będą torpedy (25 km). Uzbrojenie artyleryjskie i strzeleckie to głównie armata kal. 76 mm (40 km), dwa stanowiska z armatami OSU-35K (5,5 km) oraz cztery karabiny maszynowe.
Z prezentacji i powyższego jej skrótu wyłaniają się zdolności związane z posiadaniemMieczników w zasobach floty, która przestanie odgrywać rolę pomocniczą na północnych obszarach odpowiedzialności systemu militarnego Polski. Pomijając już nawet fakt możliwości skierowania jednostki na inne akweny znajdujące się w interesach naszego kraju.
Druga prezentacja przedstawiona na forum przez dyrektora Cierzana dotyczyła programu zmian infrastrukturalnych w PGZ SW. Zakończyć dotychczas miano etap wypracowywania koncepcji i planowania, a od końca pierwszego kwartału 2023 roku trwa realizacjainwestycji. Za niewiele ponad rok liczony od czerwca 2023 roku, kluczowe z nich zostaną zakończone i będą dostępne dla programu Miecznik. Symbolicznie budowa prototypowej jednostki rozpocznie się tak jak planowano, w połowie sierpnia br.
Istotna jest budowa hali integracji kadłubów, gdzie prowadzony będzie finalny montaż Mieczników. Obiekt ten ma mieć długość 154 m, szerokość ponad 38 m, wysokość 43 m i łączną powierzchnię 6000 m2. Kolejne inwestycje to hala wyposażeniowa (121 x 20 x 15 m) i budynek socjalno-administracyjny. W obiektach znajdzie się oczywiście nowy osprzęt produkcyjny oraz infrastruktura IT.
Obecnie zminimalizowana już została dyskusja o zasadności prowadzenia programu fregat Miecznik. Zwiększenie wymaganych środków finansowych także nie powinno zaskakiwać, nie brakuje programów o wartości kilkunastu miliardów złotych finalizowanych umowami w ostatnim roku. Wyróżnić zaś trzeba prowadzenie programu od początku pod polską kontrolą w zarządzaniu i jego kreowaniu, produkcji i późniejszej obsługi. Oczywiście modernizacja MW RP na Miecznikach czy Kormoranach nie może się kończyć, w przeszłości liczyła ona w planach kilkadziesiąt różnych kryptonimów. I chociaż obecnie należałoby każdy z nich zweryfikować choćby pod kątem robotyzacji pola walki to jednak odbudowa MW wymaga bardzo dużych inwestycji, a te dotychczas poczynione w przemysł mogą się również zwrócić.
(MC)
